ပြူ

1. (သားရဲ့တိရစ္ဆာန်ငယ်)အော်သည်။
ဟောက်သည့် ချေငယ်၊ ဒရယ်ကပြူ၊ မျောက်ကအူလျက်။ ညွန့်ပေါင်း၊ ပ။ ၇၅။
2. (of deer) bark.
3. ပြင်ပသို့တစ်စွန်းတစ်စထွက်သည်။
သစ်ပင်ခေါင်းဝတွင်ဦးခေါင်းပြူ၍နေသောမြွေဟောက်။ ရာဇသေ။ ၃၀၂။
4. slowly come into view; peep; appear.

မြန်မာဝစ်ရှင်နရီ