အဆုံးခံ

1. ပိုင်ဆိုင်သောပစ္စည်း၊ ခံစားခွင့်စသည်ကိုစွန့်လွတ်သည်။
သျှောင်တစ်လုံးကိုအဆုံးခံ၍ဘုန်းကြီးလုပ်ရပေ၏။ ဝိဖြေ။ ၉၄။
2. suffer a loss; bear a loss; sacrifce.

မြန်မာဝစ်ရှင်နရီ